Op een regenachtige dag, terwijl ze naar de regen keken, fluisterde mevrouw Perrin: “Jij bent de enige die echt om me geeft.” En deze zin, lief en discreet, klonk al als een afscheid.
Kort daarna overleed mevrouw Perrin vredig, waarbij ze een immense leegte achterliet… en een mysterie.
Een onverwacht bezoek… en explosieve beschuldigingen
Na de begrafenis, getekend door nauwelijks te bedwingen tranen en verlangende blikken, ging Laure alleen naar huis. Maar een paar uur later werd er op haar deur geklopt: de politie was er. Haar hart bonsde in haar keel. Had ze iets verkeerd gedaan? Waarom werd ze naar dit huis gebracht waar ze zoveel herinneringen had?
Ter plaatse: het hele gezin, een advocaat, een notaris… en voelbare spanning.
“Ze heeft haar gemanipuleerd!” riep de dochter van mevrouw Perrin. De sfeer werd geladen met woede. Maar de advocaat sprak.
De wil die alles veranderde
Mevrouw Perrin had alles gepland. In haar testament liet ze haar kinderen na… haar excuses . Aan haar kleinkinderen een les. En aan Laure? Alles. Het huis, het land, de bezittingen.
vervolg op de volgende pagina
