Stress, vaak gebagatelliseerd, is een factor die niet mag worden onderschat. Bij langdurige stress blijven de cortisolspiegels (het stresshormoon) verhoogd. Dit hormoon beschadigt hersencellen en tast het geheugen aan. Slecht beheerde stress kan daarom op de lange termijn het ontstaan van Alzheimer bevorderen.
Daar komt nog de slaapkwestie bij. ’s Nachts “reinigen” de hersenen zichzelf, met name door bèta-amyloïde-eiwitten te elimineren, die verantwoordelijk zijn voor de plaques die kenmerkend zijn voor de ziekte. Slechte slaap – in kwantiteit of kwaliteit – belemmert dit natuurlijke proces en verzwakt het centrale zenuwstelsel.
3. Gebrek aan cognitieve stimulatie en isolatie
Onze hersenen zijn een orgaan dat gestimuleerd moet worden. Bij gebrek aan regelmatige intellectuele activiteit verzwakken de neurale verbindingen. Lezen, leren, spelen en discussiëren: al deze activiteiten helpen de hersencircuits in stand te houden en versterken de zogenaamde “cognitieve reserve”.
De ziekte van Alzheimer treft mensen die sociaal of intellectueel geïsoleerd zijn, ernstiger. Langdurige eenzaamheid verhoogt het risico op depressie, wat op zichzelf al een verergerende factor is. Het onderhouden van sociale contacten en het ondernemen van stimulerende activiteiten is daarom essentieel, ongeacht de leeftijd.
4. Tabak, alcohol en hoofdletsel
Vervolg op de volgende pagina
