Zie je dit? vroeg ze, wijzend naar iets op het bord. Op het oppervlak van de salade zaten kleine zwarte vlekjes die leken op chiazaadjes. Even dachten we zelfs: “Misschien zijn het gewoon kruiden of een trendy topping.” Maar toen vertrok haar gezicht.
Dat zijn geen zaadjes… Kijk, ze… bewegen? We bogen ons dichterbij – en ons bloed stolde in de aderen. Deze “zaadjes” bewogen echt. Kleine, bijna doorzichtige bolletjes met zwarte stipjes erin… Het waren eitjes. Een soort insecteneitjes. Gewoon in het eten. Eerst de schok, toen het geschreeuw. De obers renden naar ons toe om het uit te leggen, maar we waren al bezig een ambulance te bellen. We hadden geen idee welk dier de eitjes had gelegd – of dat we er al een hadden gegeten. Mijn vriendin begon in paniek te raken – van angst of misselijkheid.
vervolg op de volgende pagina
