Gregs schok
Gregs gezicht werd lijkbleek. Zijn ogen werden groot, gevuld met pure afschuw. “Nee…” fluisterde hij, zijn stem brak. “Dat kan niet! Hoe wist je dat?” Zijn benen voelden alsof ze het elk moment konden begeven, en hij stortte in, zijn handen grepen zijn haar vast. “Sarah…? Maar… ik meende het niet!” snikte hij, terwijl spijt en paniek zijn gezicht vertrokken.
Op dat moment vloog onze slaapkamerdeur open. Gregs ouders, Marianne en James, waren er ook , aangetrokken door het lawaai en de commotie. Hun bezorgdheid sloeg om in pure shock toen ze de tatoeage zagen.
Een familie in stukken
Marianne, Gregs moeder, riep verrast uit, met tranen in haar ogen. ” Greg, zeg me dat dit niet waar is! ” smeekte ze, haar stem brak van ongeloof. James, Gregs vader, stond verstijfd, zijn gezicht hard en zijn kaken op elkaar geklemd, niet in staat zijn woede te bedwingen. Hij was normaal gesproken een stoïcijns man, maar dit verraad ging zijn verstand te boven.
vervolg op de volgende pagina
