Een ingenieuze wraak
Een paar dagen later belde Veronica me, zichtbaar ontroerd. “Ik weet niet wat ik moet zeggen… het spijt me,” fluisterde ze. Voor het eerst leek ze oprecht. Onze relatie was geëvolueerd. Ze vroeg me zelfs om advies over het plannen van Michaels verrassingsfeestje, en we deelden een moment van medeplichtigheid.
“Bedankt dat je me respect hebt geleerd, Ruth”, bekende ze ooit.
Ik antwoordde met een glimlach: “Onderschat nooit een voormalig leraar.”
vervolg op de volgende pagina
