Wie groene ogen heeft, weet het maar al te goed: ze blijven nooit onopgemerkt. Deze mysterieuze tint trekt meteen de aandacht, vooral in landen waar ze niet veel voorkomt. Het moet gezegd worden dat het, door de diepte van de blik en de veranderende tinten afhankelijk van het licht, moeilijk is om niet gefascineerd te raken door dit groen met zijn vele reflecties .
Een gevoeligheid voor licht die niet mag worden verwaarloosd
Maar deze schoonheid heeft ook nadelen. Groene ogen zijn – net als lichtgekleurde ogen in het algemeen – vaak gevoeliger voor natuurlijk licht. De reden? Een lagere concentratie melanine, wat het netvlies minder beschermt. Langdurige blootstelling aan de zon kan deze delicate pupillen snel vermoeien. Het dragen van een zonnebril met filter en regelmatige controles bij de oogarts zijn daarom essentiële dagelijkse routines.
Overtuigingen die in de geschiedenis niet altijd vleiend zijn
Er was een tijd dat groene ogen duur konden zijn… heel duur. In de middeleeuwen werd deze kleur geassocieerd met hekserij. En als een vrouw bovendien rood haar had, kon ze zonder meer van kwade spreuken worden beschuldigd. Een onterechte maar hardnekkige overtuiging , die smaragdgroene ogen lang met een sluier van wantrouwen omhulde… voordat ze eindelijk werden herkend om hun bijzondere schoonheid.
Een duizend jaar oud genetisch erfgoed
vervolg op de volgende pagina
