Op dat moment drukte Cindy op de projector en de nepberichten werden getoond. De kamer schrok en alle ogen waren op ons gericht.
Alex’ gezicht veranderde van wit naar rood. “Dit is gek! “Ze liegen!” schreeuwde hij, maar zijn stem trilde – nog een teken dat hij loog.
“Ja, ze zijn nep,” zei ik met een kalme maar vastberaden stem. “Maar ze lijken precies op de echte die Alex naar iemand anders heeft gestuurd. Hij heeft ons allemaal verraden.”
Opnieuw klonk er een luide zucht door de kamer. Mensen waren geschokt en teleurgesteld. Alex probeerde het te ontkennen, maar Cindy liet onze families het echte bewijs zien. Hij werd ontmaskerd.
De bruiloft werd afgeblazen. De ouders van Alex keken teleurgesteld en beschaamd toen ze naar buiten liepen. Het was vernederend voor zijn familie, maar ik moest het doen.
Er kwamen gasten naar me toe die hun steun en bewondering voor mijn moed betuigden. Papa en Cindy stonden naast mij en herinnerden mij aan de liefde en kracht om mij heen. Ik was zo blij dat ze aan mijn zijde waren.
Het was niet de trouwdag waar ik van had gedroomd, maar het markeerde wel het begin van mijn genezingsproces en een stap naar een toekomst waarin eerlijkheid en vertrouwen nooit in twijfel zouden worden getrokken.
