Sylvain gaf mij de ring.
Ik weet dat dit allemaal plotseling is… maar zou je oprecht met mij willen trouwen?
Ik voelde mijn hart sneller kloppen. Ik was op een impuls met Sylvain getrouwd , maar gedurende de maand die we samen doorbrachten, had ik hem leren waarderen . Misschien zelfs meer dan dat…
Ik kan nu niet antwoorden , fluisterde ik. Geef me zes maanden. Als ik er dan nog steeds zo over denk, dan gaan we echt trouwen.
Zijn gezicht lichtte op .
Oké, maar neem toch die ring mee.
Ik schoof de ring om mijn vinger en mijn hart bonsde .
Vandaag besef ik dat het leven vol verrassingen zit . Wat begon als een simpele provocatie, groeide uit tot een waar liefdesverhaal . Wat als het lot ons om een goede reden bij elkaar heeft gebracht?
