ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Ik bracht mijn onhandelbare kinderen naar het huis van mijn ouders. Ik was geschokt toen ik zag hoe goed ze zich gedroegen toen ik ze kwam ophalen.

Voor veel ouders lijkt het bijna onmogelijk om zonder de kinderen het huis uit te gaan. Mijn man, Jason, en ik hadden al jaren geen date night meer gehad. Dus toen de uitnodiging voor een verjaardagsfeestje voor volwassenen arriveerde, grepen we die kans met beide handen aan. We brachten onze drie kinderen met een mengeling van opluchting en angst naar het huis van mijn ouders, want Simon (5), Max (3) en Lily (2) zijn een wervelwind in hun eentje.

Een welverdiende vakantie… maar lastige kinderen om mee om te gaan

Een welverdiende pauze

Jason maakte zich wel zorgen toen ik me aankleedde voor de avond. “Weet je zeker dat je ouders de kinderen wel aankunnen?” vroeg hij.  Hij had gelijk  : onze kinderen zijn energiek, altijd in voor een klimpartij en kunnen zelden langer dan vijf minuten rustig blijven. Maar ik had er vertrouwen in dat mijn ouders, die nu in de buurt wonen om ons te helpen, het wel zouden aankunnen.

We verlieten het huis, enthousiast over het vooruitzicht van een avond waarop we niet  om de vijf minuten “Niet op de bank springen!”  hoefden te roepen. Het was tijd voor ons alleen, om te genieten van volwassen gesprekken, champagne en eten zonder kruimels en plakkerige vlekken.

De perfecte avond

Het feest was fantastisch. Jason en ik genoten van elke seconde, lachten hardop, kletsten met vrienden en dansten zelfs. Toch, ondanks de vrolijke sfeer, dacht ik aan onze kinderen. Hoe was hun dag bij mijn ouders?  Ik verwachtte een rommelige woonkamer aan te treffen  toen ik ze ging ophalen.

Een wonder in het huis van mijn ouders

Lelie

Zes uur later keerden we terug naar het huis van mijn ouders.  Wat ik zag, deed me sprakeloos achter  : Simon en Max, normaal gesproken zo levendig, zaten rustig aan de keukentafel te kletsen met mijn ouders. Lily lag vredig te slapen op de bank, haar duim in haar mond. Waar waren mijn kleine monstertjes gebleven?

”  Wat heb je met ze gedaan?  ” vroeg ik verbaasd. Mijn ouders begonnen te lachen. Er bestonden geen goocheltrucs, alleen een simpele, effectieve aanpak: ze hadden de kinderen beziggehouden met leuke, praktische activiteiten.  “Lily en ik hebben het kippenhok schoongemaakt en een taart gebakken,” legde mijn moeder uit.  Simon en Max hadden ondertussen de middag met hun opa op zolder zitten knutselen aan een poppenhuis. “Zelfs jongens zouden moeten weten hoe ze een hamer moeten gebruiken,” grapte mijn vader.

vervolg op de volgende pagina

ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Plaats een reactie