Het is inderdaad gebruikelijk geworden binnen de zogenaamde nutraceutische industrie om het farmaceutische model na te bootsen, dat zich richt op het identificeren van één enkele chemische stof binnen de complexiteit van elk botanisch middel, en ernaar streeft de werking van elk “actief ingrediënt” bij elk gebruik te standaardiseren alsof het een chemisch molecuul uit een apotheek betreft. Extractie- en isolatieprocessen genereren ook patenten. Dit is wat fabrikanten willen om hun product te onderscheiden van alle andere en zo een groter marktaandeel te veroveren, een waarde die de fabrikant ten goede komt, maar niet de consument/patiënt.
De waarheid is dat er geen magische formule in voedingsmiddelen en planten bestaat die de helende kracht van de hele plant kan evenaren. Sterker nog, in de meeste voedingsmiddelen en medicinale planten zitten honderden verbindingen, georkestreerd door de intelligente hand van de Schepper of de Natuur, of hoe je het ook wilt noemen. Deze verbindingen kunnen nooit worden gereduceerd tot de activiteit van één enkele, geïsoleerde, kwantificeerbare fytonutriënt of chemische molecule.
