Wetenschapper Haim Rabino beweert dat één aardappel de ledverlichting in een hele kamer veertig dagen lang van stroom kan voorzien. Met een eenvoudig metalen plaatje, een paar draden en wat ledlampjes kun je van een aardappel een goed alternatief maken voor traditionele batterijen. Volgens de BBC is het maken van een batterij uit organische materialen net zo eenvoudig als het combineren van twee metalen: zink voor de negatieve elektrode (de anode) en koper voor de positieve elektrode (de kathode). Energie komt vrij wanneer elektronen van de ene stof naar de andere overgaan, zoals gebeurt bij een chemische interactie tussen aardappelzuur en zink en koper.
Nadat Luigi Galvani dit concept in 1780 ontdekte, ontwikkelden Rabinowitch en zijn collega’s het verder. Organische weefsels in aardappelen werden afgebroken door ze acht minuten te koken. Hierdoor nam de weerstand af, ontstond er een grotere elektronenmobiliteit en werd er uiteindelijk energie geproduceerd. Volgens Rabinowitch is er in gebieden zonder elektriciteitsnet of toegang tot elektriciteit zelfs bij een lage spanning voldoende energie om een batterij te bouwen die elektronische apparaten kan opladen.
Droomtijd is de bron.
Is dit de reden waarom dit plan mislukte? Een aantal deskundigen heeft zijn bezorgdheid geuit over de mogelijke uitputting van voedselbronnen als gevolg van het gebruik van voedsel als energiebron. Anderen stellen daarentegen dat te weinig mensen op de hoogte zijn van deze strategie. We zouden allemaal aandacht moeten besteden aan het idee om aardappelen te gebruiken om plattelandsgebieden van stroom te voorzien. Het debat hierover neemt echter pas nu toe. De wetenschap achter dit concept is veelbelovend.
